An evolving night in Second Life

De hoofdpersonen in dit waargebeurde verhaal:

• parthenon Acropolis, Verenigd Koninkrijk
• Dagmar Bracken, Verenigde Staten
• Aurelia Llewellyn, Australië
• Sabrina Soler, Droomland
• Conk Oh, Nederland
  

Een Engelsman, een Australiër, een Amerikaan en een Nederlander ontmoeten elkaar op de landmark van het SL Ecosystem. Deze sim (regio) is geheel gewijd aan de ontwikkeling van een werkend en zelfonderhoudend ecosysteem met kunstmatige levensvormen.

Dat is natuurlijk een hele serieuze zaak en de openingszin van parthenon Acropolis is dan ook van serieuze aard: “Are you part of the ecosystem?” Filosofische beredeneringen over de evolutie, de mogelijkheid van buitenaards leven, fotosynthese en de vierde dimensie passeren de revue.

parthenon Acropolis: I've been teaching my kids photosynthesis
Dagmar Bracken: Are they picking it up?
parthenon Acropolis: Make them run at each other, one is the photon, one is O².

De evolutietheorie inspireert en we gaan actief aan de slag om onszelf te evolueren. Dagmar (een man) is druk in de weer om borsten te ontwikkelen, ik doe een poging mijn hoofd te laten transformeren tot dat van een orang-oetan en Parthenon ontwikkelt zich in één seconde tot een grote, gele Transformer.

Een eindje verderop staat een meisje nerveus om zich heen te kijken, ze heet Aurelia.

parthenon Acropolis: Hi Aurelia! Welcome! We are evolving, care to join us?

Ik heb inmiddels een manier gevonden om mijn hoofd veranderen in dat van een orang-oetan.

Conk Oh: Tadaaaa, i'm very good at evolving!
parthenon Acropolis: lol Conk!
Dagmar Bracken: Oh my god! What happened Conk? Is that de-volving?
urelia Llewellyn: Cool, how did she do that?
parthenon Acropolis: This is an artificial life experiment.

De Missing Link, de teruggetransformeerde Transformer, de man met borsten en het verdwaalde meisje stappen iets later in een zojuist verschenen luchtballon. We genieten van de wind in ons haar en het adembenemende uitzicht. De luchtballon landt zachtjes op een ander eiland. Parthenon deelt ondertussen ‘BlimpShip8’ uit, een soort eenpersoonszeppelin.

parthenon Acropolis: In your inventory, recent items... you will find BlimpShip8. Drag it to the ground to rez it.
Aurelia Llewellyn: Cool, thanks.
parthenon Acropolis: Pedal powered, very environmental, low carbon.
Aurelia Llewellyn: Would anyone like to come?

Ik probeer bij Aurelia in te stappen, maar ik kom met mijn hoofd vast te zitten in de zeppelin. Ik kan geen kant meer op en BlimpShip8 zegt “No room to sit here, try another spot”. Ja graag!
Iedereen probeert me te bevrijden, duwen, trekken, rezzen, deleten...

Conk Oh: Can't get out, I'm stuck!
parthenon Acropolis: Conk, you need to rez your own...
Dagmar Bracken: I'm trying to push you
BlimpShip8: No room to sit here, try another spot.

Ik probeer me naarstig in allerlei verschillende poses te manoeuvreren om me uit deze benarde situatie te bevrijden. Deze poses zijn echter niet allemaal geschikt voor jeugdige kijkers...

parthenon Acropolis: This is supposed to be a family show!
parthenon Acropolis: *blushes*
Dagmar Bracken: I am stuck too!

Door het getrek en geduw bevindt het gezicht van Dagmar zich plotseling tussen mijn benen...
ja daar...

parthenon Acropolis: *gazes down, godlike*
Dagmar Bracken: This is embarassing! Oh My, Conk!
Dagmar Bracken: Not now! They'll see us!
BlimpShip8: No room to sit here, try another spot.
Aurelia Llewellyn: Sorry guys but u 2 look really funny!

Na deze ietwat bizarre, surrealistische allegorie drogen we onze tranen en kijken voldaan om ons heen. We besluiten het evolutie-experiment een vervolg te geven. Aurelia wordt Roodkapje, parthenon wordt een zeemonster en Dagmar ... Damar wil een groter cupmaat.

Parthenon verdwijnt zoals een goed zeemonster betaamt in zee. We besluiten achter hem aan te gaan, want in SL kan dat, dus waarom ook niet. Het zeemonster wordt steeds dreigender, dus evolueer ik tot een superheldin. In mijn inventory ga ik op zoek naar een wapen, ik vind... een appel, een hele grote rode appel. What the heck, denk ik, moet kunnen. Dus daar sta ik, onder de zeespiegel te vechten tegen een zeemonster. Ik gooi appel na appel, wel 100. Uiteindelijk bezwijkt hij en verandert weer terug in parthenon.

Om deze overwinning te vieren besluiten we een feestje te houden op het strand, met gitaarmuziek en exotische cocktails. We krijgen bezoek van een brandweerman en een engel, zij zijn (vermoed ik) op weg om avatars in nood te redden. Een papegaai met de naam Sabrina Soler komt aangevlogen en zingt “Can’t touch this” van MC Hammer.
Sabrina besluit te blijven en houdt monologen over haar liefde voor tijgers, egels en Pokémon en vertelt aan Roodkapje, dat wolven eigenlijk helemaal niet zo gevaarlijk zijn.

En toen... en toen... en toen... en toen voeren Roodkapje, een papegaai, een halfnaakte man zonder borsten, parthenon en ik in een zeilboot naar een andere sim.

Parthenon vertelt over een jeugdherinnering. Toen hij 9 was, is hij met zijn ouders in het Evoluon in Eindhoven geweest. Hij wil deze plek dolgraag nog een keer bezoeken en zo komt het, dat we deze wonderbaarlijke avond* afsluiten op het dak van het Evoluon in Eindhoven.

* voor mij is het aan wonderbaarlijke avond, voor parthenon ook, voor Aurelia een wonderbaarlijke nacht en voor Dagmar een wonderbaarlijke middag.

Landmarks: SL Ecosystem | Evoluon